Młodzieńcze zapalenie kości. Enostoza. Panosteitis.
Nazywana inaczej eozynofilowym zapaleniem kości, z powodu gromadzenia się dużej ilości komórek krwi - eozynofilii w szpiku kostnym. Jest to choroba spotykana przede wszystkim u przedstawicieli psów dużych i szybkorosnących ras. Występuje najczęściej między 4 a 12 miesiącem życia szczenięcia. Rasy predysponowane to: owczarek niemiecki, basset, doberman, airedaleterier, golden retriver, dog niemiecki, bernardyn. Zaobserwowano że częściej chorują samce.
Przyczyna choroby nie jest dokładnie znana. Podejrzewa się, że powodują ją zaburzenia metaboliczne i hormonalne (także zaburzenia genetyczne zwłaszcza u owczarków niemieckich), jak również źle zbilansowana dieta, polegająca na podawaniu karmy wysokobiałkowej.
Objawy
Objawy choroby pojawiają się najczęściej w okresie najbardziej intensywnego wzrostu czyli pomiędzy 4 a 7 miesiącem życia. U chorego zwierzęcia dochodzi do zwiększonej aktywności osteoklastów i fibroblastów w obszarach szpiku kostnego, środkostnym i okołokostnym, W efekcie dochodzi do opóźnienia w przebudowie kości i otwory troficzne, przez które naczynia krwionośne wnikają do wnętrza jam szpikowych, stają się zbyt wąskie, by naczynia mogły odżywiać szybko rosnącą kość szczenięcia. Dochodzi do zaburzenia krążenia i obrzęku w jamie szpikowej.
Objawy pojawiają się nagle, w fazie ostrej zwierzę z dnia na dzień przestaje chodzić, ponieważ odczuwa duży ból. Pies także traci apetyt i staje się bardziej apatyczny. Nie jest tak chętny do zabawy z właścicielem, przejawia różnego stopnia kulawiznę dotyczącą częściej którejś z przednich kończyn. Warto wówczas zabrać czworonoga do weterynarza ortopedy, którym sprawdzi stan kośćca zwierzęcia.
W przypadku wystąpienia tej choroby, w stanie ostrym badania wykażą podwyższoną temperaturę do prawie 40 stopni, a także bolesność trzonów kości w trakcie badania przy kompresji. Następnie wykonane zostanie zdjęcie rentgenowskie, które ostatecznie potwierdzi wstępną diagnozę. Zmiany w obrazie rentgenowskim zaczynają się od okolicy otworu odżywczego, pojawiają się zacienienia w jamie szpikowej, dochodzi do zatarcia rysunku układu beleczkowatego, wewnętrzna krawędź warstwy korowej staje się nierówna, dochodzi do reakcji okostnej i pogrubienia warstwy korowej kośći . Szczególnie predylekcyjne miejsca to kość łokciowa (42%), proksymalna część kości promieniowej (25%) , kość ramienna (14%), kość udowa (11%), kość piszczelowa (11%).
Leczenie
Leczenie jest bardzo zróżnicowane i najlepiej, by lekarz ortopeda pomógł w jego prowadzeniu. Objawy chorobowe mogą także zanikać i pojawiać się co około 3-4 tygodnie. Ważne jest, by zastosować zbilansowaną dietę w oparciu o badanie krwi oznaczające poziom wapnia, fosforu oraz fosfatazy alkalicznej. Wymagane może być podanie środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, a także wspomagających suplementów oraz często restrykcyjne ograniczenie ruchu. Pomimo prawidłowego leczenia i okresowej kontroli poziomu Ca, P, AP objawy dyskomfortu mogą pojawiać się, zwłaszcza po nasilonym ruchu. Z czasem nasilenie bólu oraz częstość jego występowania ulega zmniejszeniu. U niektórych pacjentów objawy występują do momentu ukończenia budowy kośćca, wiec u niektórych ras nawet do 18 miesiąca życia.