Blog

- zespołu cauda equina
- z zastosowaniem procedury IRAP I i IRAP II

Zespół tzw. cieśni ogona końskiego określa schorzenie mające swoje podłoże w dysfunkcji neurologicznej końcowego odcinka rdzenia kręgowego. Jest wynikiem szeregu procesów patologicznych i manifestuje się zróżnicowanymi objawami.

Ból wywołany jest przez kompresję odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Początkowo powoduje dyskomfort motoryczny. Następnie poprzez nasilanie się procesów zwyrodnieniowych, zmian degeneratywnych i wytwórczych okolicy otworów międzykręgowych uciskających na korzenie nerwów - prowadzi do zaburzeń neurologicznych, które objawiają się pogłębiającą dysfunkcją motoryczną oraz postępującą utratą kontroli nad oddawaniem moczu i kału.

W początkowym stadium właściciel często wskazuje na przeczulicę okolicy lędźwiowo-krzyżowej, postępujący spadek entuzjazmu na spacerach oraz strach przed wchodzeniem na schody. Kolejnym objawem może być tzw. bujanie zadu w dalszej kolejności przechodzące w niedowłady kończyn, zaniki mięśniowe, nietrzymanie moczu oraz brak kontroli oddawania kału. W końcowym etapie dochodzi do objawów porażennych.

Typowym pacjentem trafiającym do kliniki jest pies samiec rasy dużej tj. labrador, owczarek, rottweiler, bokser choć również border collie, sznaucerki miniaturowe - rzadziej koty.

Leczenie zwyrodnienia kręgosłupa uzależnione jest od objawów klinicznych i czasu ich trwania. Standardowo stosowane są niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz ich wersje sterydowe z jednoczesnym wprowadzeniem ograniczenia ruchu, fizjoterapią oraz stopniowym zwiększaniem ruchu statycznego.

W przypadku niepowodzenia leczenia zachowawczego i dalszego występowania wyżej wymienionych objawów wskazane jest leczenie operacyjne.

Mniej inwazyjną alternatywą do leczenia operacyjnego jest zastosowanie terapii IRAP. Procedura ta zakłada wykorzystanie przetworzonej krwi pacjenta w celu pozyskania surowicy bogatej w czynniki regeneracyjne oraz przeciwzapalne.

Sam proces pozyskania surowicy jest niezwykle prosty. Polega na pobraniu 60 ml krwi do specjalnej probówki, inkubacji w temperaturze 37 stopni przez 23 h, a następnie odwirowaniu w celu oddzielenia surowicy. Pozyskany materiał dzielony jest na porcje po 1,5 ml i mrożony w temperaturze -18 stopni. Z jednej procedury jesteśmy w stanie uzyskać od 15 do 18 ml preparatu. Terapia zakłada 3 – krotne podanie preparatu w odstępie tygodnia dokładnie w miejsce ucisku korzeni nerwów.

Zdecydowana większość właścicieli, bo ponad 90 %, wskazywała na wystąpienie poprawy u swoich zwierząt, choć czas jej uzyskania różnił się u poszczególnych pacjentów.