Blog

Drogą zarażenia jest ukąszenie przez kleszcza będącego wektorem pasożyta. Nie jest znany precyzyjnie okres czasu żerowania, tzn. od wkłucia kleszcza do transmisji babeszjozy, jednak według różnych źródeł wynosić może 8-24h.

Typowy czas od ukąszenia zarażonego kleszcza do rozwoju objawów u psów wynosi około tygodnia.

Klasyczne objawy babeszjozy to: apatia, słaby apetyt lub brak apetytu, zmniejszona aktywność, ciemne zabarwienie moczu, gorączka, odchylenia w kolorze błon śluzowych - bladość i/lub zażółcenie.
Babeszjoza potrafi jednak przebiegać nietypowo ze słabym zaznaczeniem objawów klinicznych, więc w okresie ok. 7 dni od zauważenia na ciele psa okrągłego, "opitego" kleszcza, każda zmiana zachowania powinna być powodem wizyty u lekarza weterynarii.

Diagnostyka babeszjozy obejmuje:

• morfologię krwi, która ujawnia wtedy cechy chorób transmisyjnych;
• rozmaz krwi, w którym stwierdzamy obecność pasożyta;
• biochemia krwi, która identyfikuje powikłania towarzyszące babeszjozie takie jak ostre uszkodzenie nerek czy wątroby.

Czas postawienia diagnozy oraz rozpoczęcia leczenia w sposób kluczowy wpływa na rokowanie - im dłużej trwają objawy, tym więcej powikłań tej choroby napotykamy.

Jak się chronić?

Należy pamiętać o ochronie przeciwkleszczowej przez cały okres żerowania kleszczy, nie tylko w okresach ich najwyższej aktywności. Oba gatunki kleszczy występujących w Polsce (Dermacentor reticulatus oraz Ixodex ricinus) będące wektorami pierwotniaków Babesia canis, rozpoczynają swoją aktywność w temperaturach tak niskich jak 1 stopień Celsjusza, stanowiąc zagrożenie dla psów.